Initiatives of Change, a global network of pioneering changemakers for more than seven decades, interviewed Anissa as part of a larger portret of various individuals whom they posed the same questions to: what inspires them to put effort in their lives for a better world and what gives them courage on a daily basis to proceed this. Hereby the original, Dutch interview. For English, click here.
///
Initiatives of Change is een netwerk van pioniers voor verandering. In een serie korte interviews vragen we mensen wat hen inspireert om zich in te zetten voor een betere wereld en wat hen dagelijks moed geeft om door te gaan. In deze tweede aflevering Anissa (26). ‘Ik heb altijd een stem in mijn hoofd die zegt dat ik het moet proberen. Maar ik ga niet de hele wereld verbeteren, want wie ben ik nou?’
‘Ik zoek de verandering in mezelf. Ik word onrustig als ik niet nadenk over de wereld en met vooruitgang bezig ben. Ik krijg steeds nieuwe inzichten en denk na over mijn positie. Bijvoorbeeld als het gaat om de impact van mijn eetgewoontes op de wereld, of over hoe we omgaan met het koloniale verleden. Ik probeer mezelf, maar ook anderen om me heen, scherp te houden. Uiteindelijk streef ik naar een gelijkwaardige wereld en zolang er dingen scheef zitten blijf ik vragen stellen.
Ik zie dit als een opdracht aan ons als mensheid. We hebben de aarde in bruikleen, dus we mogen wel nadenken over wat we doen. Mijn interpretatie van de Islam, geïnspireerd op soefisme, is dat er altijd keuzes zijn en dat je de status quo moet bevragen. Daarvoor is kennis nodig – het kan namelijk gevaarlijk en relatief gemakkelijk zijn om vanuit onwetendheid te oordelen. Tegelijkertijd zijn er beperkingen aan wat we kunnen weten. Daarom is ook compassie voor elkaar essentieel.
Vervangbaar
In het dagelijks leven krijg ik inspiratie door te lezen – van boeken, gedichten tot de krant, als blogger door mijn gedachten op te schrijven en door gesprekken met anderen. Vooral gesprekken waarin het puur over de inhoud gaat en niemand gelijk probeert te krijgen. Waarin het mogelijk is echt te luisteren en elkaar kritische vragen te stellen, zonder elkaar te labelen. Ook kunst inspireert me en kan me een gevoel van verbondenheid geven met anderen.
De dagelijkse gebeden zijn voor mij een moment om tot inkeer te komen. Dan heb ik even tijd en ruimte voor mezelf. Dat geeft me moed, kracht en vertrouwen. Het zijn ook momenten van nederigheid. Dan voel ik: je hebt een cirkel van invloed en dat is een kleine cirkel – het relativeert. Iedereen is vervangbaar, maar wel uniek – wat per definitie van waarde is. Het klinkt misschien plat, maar dit is voor mij de realiteit en houdt me nuchter. Ik word er niet minder strijdbaar om.
Geduld
Ik kan wel eens de moed verliezen als ik iemand iets hoor zeggen, bijvoorbeeld op TV, waarvan ik zelf zo duidelijk denk dat het niet deugt. Dan vraag ik me af wat het is dat ik wel zie en diegene niet – en andersom. Ik zou dan willen dat ik in gesprek kon gaan. Maar ik weet ook dat het in veel gevallen geen zin heeft, want mensen hebben meestal een diepe overtuiging. En vaak zit daar ook wel wat in, niets is zwart-wit.
Ik vind het soms lastig me in te leven in mensen die niet begrijpen dat alles valt of staat met kennis. Dat wij vaak een eurocentrische manier van kijken hebben, zowel op het heden als het verleden. Ik probeer dan geduld op te brengen voor mijn eigen onrust en te kijken naar wat ík kan doen. Hoe kan ik mezelf en mensen om mij heen wijzer maken en inspireren? Dit gaat met vallen en opstaan, want geduld opbrengen is uitdagend.
Hoe meer je weet, hoe belangrijker het is om te veranderen. Ik denk wel eens: er komt geen einde aan. Dan probeer ik alles stap voor stap te nemen. Ik heb altijd een stem in mijn hoofd die zegt dat ik het moet proberen. Maar wel op een zo realistisch mogelijke manier. En dat is in stapjes. Je moet jezelf niet voor de gek houden. Ik ga niet de hele wereld verbeteren, want wie ben ik nou? Ik ben maar een korreltje zout.’
Tekst: Irene de Pous; Portretfoto: Huong Le; Foto header: Wikimedia commons;
Lees ook de vorige aflevering met Lotty (64): ‘Ik wil naast mensen lopen’
///
This is a repost. The original interview has been published on May 15th (2018) here.
